مصاحبه با تنها دانشجوی روشندل موسسه به مناسبت روز عصای سپید

- نام و نام خانوادگی خود را بفرمایید و از تاریخ تولد و زادگاه تان بگویید.
- من مجتبی میش مست، متولد شهر قاسم آباد از توابع شهرستان خواف هستم که در بیست و ششم بهمن ماه 1373 در خانواده‌ای فرهنگی و از  پدر و مادری معلم که در پایه های اول و چهارم ابتدایی تدریس می کردند به دنیا آمدم.
در ده سالگی به مشهد عزیمت نمودم و تحصیلات ابتدایی خویش را در مدرسه بصیرت گلشهر آغاز کردم و سپس برای تحصیل در مقاطع راهنمایی و دبیرستان، راهی مدرسه امید در بلوار فرامرز عباسی شدم. دوره پیش دانشگاهی خود را در موسسه امیرکبیر به پایان بردم و به شوق تحصیل در رشته روان شناسی، کنکور دادم و در موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری پذیرفته شدم.
- انگیزه شما از تحصیل در رشته روانشناسی چه بوده است؟
- این رشته به ما قابلیت های پیچیده و کمتر شناخته شده ی ذهن و روان انسان را می شناساند و عشق من به مقوله انسان گرایی و علاقه به بالابردن حس خودباوری و اعتماد به نفس، انگیزه هایم را برای قبولی در این رشته افزایش داد که به فضل خداوند و نعمت بزرگ استادان خوب و پشتکاری که به خرج دادم، هم اکنون از دانشجویان موفق موسسه محسوب می شوم.
- به نظر شما نابینایی تا چه حد در مسیر پیشرفت روشندلان، سنگ اندازی می کند؟
- من معتقدم که نابینایی مثل سایر معلولیت های جسمی، یک بن بست نیست، بلکه باید آن را یک مانع تلقی کرد و با همت بلند از رویش پرید و یا زیرکانه از کنارش گذشت. پرش از روی نابینانی و یا عبور از کنار آن، بستگی به هدفی دارد که پشت این مانع قرار گرفته است و همین هدف بوده که مرا به نادیده گرفتن نابینایی ام واداشته است. شاید باورش برایتان سخت باشد، ولی من هم اکنون خیلی چیزها می بینم که چشمم با ندیدن نابینایی ام به روی آنها باز شده است.
- آیا به غیر از تحصیل در رشته روان شناسی، فعالیت های دیگری نیز انجام می دهید؟
- بله. من هرگز تک بعدی بودن را برای انسانی که ماهیتی ذوابعاد دارد، شایسته نمی دانم و می کوشم در حوزه های گوناگون فرهنگی و هنری، فعال باشم. تلاوت آیات کریمه ی قرآن، با صوت و لحن، یکی از این فعالیت هاست که هر از گاه در افتتاحیه ی نشست های علمی و جشن های دانشجویی و سایر مناسبت ها انجامش می دهم.
به اشعار سرایندگان نامدار سده های هفتم و هشتم هجری همچون سعدی، مولوی و حافظ علاقه مندم و در این بین، سروده های مولانا جلال الدین محمد بلخی را بیش از دو شاعر دیگر دوست می دارم. در میان معاصران نیز اشعار پروین اعتصامی را با رغبت مطالعه می کنم و برخی از روزهای هفته، برای ساعتهای متمادی، به تدبر در کلام او و مناظره های زیبایش می پردازم. موسیقی را نیز به شدت دوست دارم و سازهایی که نواختن و تعلیم دیدنشان را دنبال می کنم فلوت و دوتار ند.
- آیا در موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری با معضلی خاص رو به رو هستید که بتوان با یاری مسئولان، به رفع آن پرداخت؟
 -من از حمایت های دلسوزانه ی یکایک اعضای نیک اندیش هیئت موسس، رئیس باتدبیر دانشگاه، معاونان گرامی و جملگی کارمندان و استادان عزیز، به ویژه مدیر محترم گروه آموزشی "روان شناسی"، سرکار خانم دکتر طالبی کمال تشکر را دارم و به لطف الهی، با هیچ غفلت و قصوری از سوی آنان مواجه نبوده ام.
تنها مشکلی که آن هم با درایت مسئولان محترم برگزاری امتحانات برطرف خواهدشد، معرفی یک منشی صبور و خوش خط است تا در دوران برگزاری آزمون های پایان ترم، همراهم باشد و حاصل تلاش های یک نیمسالم را با حوصله ی فراوان به پاسخنامه منتقل کند.