بازدید دانشجویان گروه معماری از بنای تاریخی رادکان
پنج شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳
با اهداء خالصانه ترین سلام و تحیّت حضور گرامی دانشجویان و همکاران عزیزم
بار دیگر در سالگشتی ، رستاخیز طبیعت؛ بهار، فصل شکوفایی، خیزش و رویش نو و پیام آور تدبرو تأملی دوباره در خویشتن خویش از راه رسید. و در طلیعه این بهار، ارمغانش ، نوروز، این یادگار دیرینه نیاکان فرهنگ پرورمان می درخشد. بر اساس باور هایمان، نوروز روزی ست که خورشید برای اولین بار طلوع کرد و بادهای بارور ساز وزید و گلهای زمین آفریده شد. نوروز روزی ست که خداوند در آن از انسان پیمان گرفت که او را بپرستند و برایش شریک قائل نشوند و به دین فرستادگانش گروند. نوروز روزی ست که کشتی حضرت نوح [که سلام خدا بر پیامبر ما و خاندانش و بر او باد] [بعد از طوفان ] بر فراز کوه جودی ساحل گرفت. نوروز روزی ست که حضرت ابراهیم بت های قوم خود را شکست ، نوروز روزی ست که فرشته وحی، جبرائیل علیه السلام بر پیامبر اسلام نازل شد و نوروز روزی ست که پیامبر اکرم حضرت علی علیه السلام را بر دوش خود بلند کرد تا بتهای قریش را در‌انداخته و درهم شکند. نوروز روزی که در آن پیامبر صلی الله علیه و آله برای حضرت علی علیه السلام در غدیر خم پیمان گرفت و آنانکه آنجا بودند به ولایت آن حضرت اقرار کردند و خوشا به حال کسی که آن را نگه‌داشت و بدا به حال کسی که آن را زیر پا نهاد. و بلاخره نوروز روزی‌ست که در آن قائم اهل بیت ظاهر می‌شود و خداوند او را بر دجال پیروز می‌سازد.
و اما نوروز 1400 رنگ و بوی خاص و احساس عجیبی دارد، آری همزمان با بهار، یادآور زمزمه و نیایش هستی، فصل سبز پر کشیدن رویای صادق آمدن منجی با بال های عشق و امید، بار دیگر شمیم دل انگیز عطر نرگس در کوچه و پس کوچه‌های شهرهایمان پیچده و عطر "فریاد العجل" در فضای دل فرشیان و عرشیان پاشیده و از دل چنین می سرایند؛
بهار ، موسم ِ احساس و عشق و شیدایی
بهار ، فصـل ِ گـل و سبـزه اسـت و زیـبـایی
امیـد ، هـاتـف ِغـیـبـی بـه مـا دهــد مـژده
بهـار ِمـا ، گـلِ نـرگـس تــویـی و مـی آیی
فـدا کنـم بـه قـدومـت ، تمـام ِ هستی ِخـود
تــوئـی ولــی ِ خــــدا ، ای مـهِ اهــورایــی
یقینـم آمــدن ِتــوسـت ای یـگانـه ی دهــر
همیـن بـس اسـت مـرا ، تـا کـنـم شکیبـایی
همراهان و یاوران؛
عیدتان خجسته باد
حمیدرضا میرزایی؛ رئیس موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری
